Nico Salden

Nico Salden (64) woont samen met zijn partner Marion in Meerssen. Hij heeft drie volwassen kinderen, reist graag en maakt muziek. Nico begon in 2019 als teamleider bij SGL. Een burn out zo’n twee jaar geleden veranderde zijn kijk op waar het om gaat in het leven en zorgde voor een ommezwaai. Inmiddels werkt Nico parttime als preventiemedewerker naast een parttime baan als docent bij Zuyd Hoge school aan de opleiding Social Work, en is hij aan het afbouwen naar zijn pensioen. “Dat SGL mij de kans heeft gegeven om een baan te krijgen die nú bij me past geeft aan dat SGL goed voor haar medewerkers is”.

“Vóór SGL werkte ik als manager in de ouderenzorg. Ik maakte de overstap naar SGL en startte als teamleider in het vroegere Maartenshuis, nu WBC Kuyperhof in Weert. Een warm bad. In de tijd dat ik er werkte werd Kuyperhof gebouwd en later verhuisden we met z’n allen. Een intensieve maar hele mooie tijd. Dat was superleuk om te doen en ik haalde er veel energie uit. Vervolgens kwam er nog de locatie het Vlinderhuis in Blerick bij, ook een mooie locatie met een mooie dynamiek tussen bewoners en medewerkers. Op een gegeven moment ontstonden de problemen bij mezelf. Het verantwoordelijkheidsgevoel was enorm. Ik nam werk mee naar huis en kon het niet loslaten. Ik kreeg een kort lontje en lichamelijke signalen, ik was totaal uit balans. Ik had een burn out en belandde thuis.

In de tijd dat ik thuis zat kreeg ik begeleiding van een coach. Zij vroeg mij: ‘Wie ben je eigenlijk zélf? Niet je functie, maar jij als persoon. Wat past er nú bij je, op dit moment in je leven?’. Dat was een eyeopener. Ik moest de programmering loslaten en gelukkig worden, dat was het aller belangrijkste. Ik moest leren dat de wereld niet vergaat als mijn werk niet af is. Want mijn werk is nooit af. Ik moest leren voor mezelf te kiezen. Ik leefde om te werken, nu moest ik leren dat andersom te doen. Mijn eigen regie terug pakken. Ik wilde geen teamleider meer zijn. Toen SGL mij deze nieuwe in te richten functie als preventiemedewerker aanbood in die periode, wilde ik dat in eerste instantie niet. Tot ik ging onderzoeken met wie ik zou gaan samenwerken en wat de functie zou kunnen inhouden. De functie paste wél bij me. Solistisch, invloed uitoefenen, beslissingen nemen, veel vrijheid, verantwoordelijkheid. Ik besloot ervoor te gaan.

In die tijd kreeg ik ook een parttime baan aangeboden als docent social work voor volwassenen in deeltijd onderwijs. De combinatie van twee banen die mij energie geven plus een extra dag weekend ligt mij heel goed. Ik had natuurlijk nul ervaring als preventiemedewerker. Ik ben blanco begonnen. Volgde cursussen, behaalde papiertjes. Ik heb de functie zelf ingevuld. Inmiddels geef ik gevraagd en ongevraagd advies over alle zaken die te maken hebben met bedrijfsveiligheid en infectiepreventie. Ik maak elk jaar van al onze locaties een risico inventarisatie en -evaluatie. Het belangrijkste doel van mijn functie? De gezondheid en veiligheid van zowel medewerkers als cliënten veilig stellen. Maar ook een stukje gedragsverandering teweegbrengen bij onze medewerkers. Ik wil ze bewust maken van bepaalde keuzes of gedragingen en aanspreken op hun professionaliteit. Ik bezoek locaties en ga daar allemaal zaken na op het gebied van veiligheid. Mijn bezoekjes zijn niet altijd perse leuk want ik moet mensen aanspreken. Denk bijvoorbeeld aan dingen als dat er geen spullen op de grond mogen staan in de opslag, dat poetsmiddelen en drinken niet in dezelfde kast mogen staan, dat nagellak of ringen niet mogen in de zorg, dat soort zaken. Mijn bezoek moet eigenlijk altijd eindigen met de vraag: wat gaan jullie veranderen? Het is misschien niet altijd een dankbare functie maar toch ervaar ik het zo. Want ik kan echt verschil maken. Ik krijg weer energie van mijn werk en dat geeft een fijn gevoel.

In de tijd bij WBC Kuyperhof  en het Vlinderhuis heb ik zulke mooie mensen ontmoet. Cliënten met zoveel levenskracht, heel relativerend. Zo leerde ik dat elke dag mooi is, en dat het aan jezelf ligt of je er een mooie dag van maakt. Daar denk ik nu nog vaak aan terug. Ik ben heel dankbaar dat SGL mij de kans heeft gegeven om mijn carrière te eindigen op een manier waar ik me prettig bij voel. Mijn pensioen komt dichterbij maar is niet meer zoals voorheen datgene waar ik mee bezig ben. Ik leef, werk en geniet vandaag!