Ruud Gielen

2025 - Ruud Gielen is vrijwilliger bij AC De Maashorst in Baarlo. Door een tip van een collega kwam hij hier in 2005 terecht, bij de creatieve ambachtelijke afdeling, houtbewerking. Uiteraard had hij eerst nog een proeftijd, maar die kwam hij gelukkig goed door! En dit werd de plek waar hij nu al zo lang aan verbonden is.

Dit verhaal is geschreven door vrijwilligster Ine Wolters.

"Op wat één van de laatste hete dagen van augustus 2025 zou zijn, maak ik kennis met Ruud Gielen, sinds ruim 20 jaar vrijwilliger bij Activiteitencentrum De Maashorst in Baarlo.

Na een lange autorit van Geleen naar Baarlo werd ik in het activiteitencentrum in Baarlo hartelijk ontvangen door de aanwezigen, medewerkers, deelnemers en vrijwilligers. Elke werkdag wordt namelijk rond 10 uur begonnen met een gezamenlijke koffiepauze. Er heerste een ontspannen sfeer, er werden grapjes over en weer gemaakt, vooral over Ruud, die ik zou gaan interviewen. Als er anekdotes over hem nodig waren, dan kon ik bij een aantal mensen terecht, zo werd me verzekerd! Iedereen ging vervolgens naar zijn of haar ruimte om aan het werk te gaan, en zo gingen Ruud en ik ook aan het werk.

En mijn eerste vraag was: Wie is Ruud Gielen?
Ruud Gielen is geboren in Baarlo en woonachtig in Maasbree. Hij is op een leeftijd waarop je zelf je tijd kunt indelen, en niet meer door een baas geleid wordt. Van huis uit bouwkundige, heeft hij in zijn werkzame leven ook veel ervaring met leidinggeven, uitvoeren en besturen opgedaan.

Toen de tijd kwam om naar iets anders uit te kijken, kwam hij via zijn vrouw Jacqueline, werkzaam in de zorg, als vrijwilliger terecht bij de Zorggroep. Naast begeleider van mensen met dementie kon hij hier ook zijn creatieve kant volop gebruiken bij het omtoveren van hallen en gangen van saaie ruimtes naar ruimtes met inspirerende en levendige ornamenten. Zo werden ramen beplakt met plasticfolie waar vervolgens allerlei figuren in uitgesneden werden. Ik heb enige schitterende voorbeelden mogen zien.

Dankbare tip
Door een tip van een collega kwam hij in 2005 terecht bij De Maashorst, bij de creatieve ambachtelijke afdeling, houtbewerking. De grote kracht van het AC De Maashorst is volgens Ruud dat het als een hecht team functioneert. Medewerkers, deelnemers en vrijwilligers zijn één geheel. Uiteraard zijn de verantwoordelijkheden voor iedereen wel vastgelegd, alles gericht op veiligheid en het welzijn van de deelnemers.

Mooie activiteiten
Zo staat heel duidelijk op de diverse houtbewerkingsmachines, zaagmachines e.d. vermeld dat het alleen onder begeleiding of alleen maar door bevoegd personeel gebruikt mag worden, alles in het teken van de veiligheid. En in de ruimte waar gewerkt wordt, is alles volgens de ARBO wet ingericht, grote afzuiginstallaties, gehoorbescherming, veilige stopcontacten, grote zaag, boor, en nog meer machines. En dit alles in die heerlijke geur van hout!

Elke dinsdag gaan vijf mannen onder de bezielende leiding van Ruud, en sinds twee jaar bijgestaan door zijn broer Ger, aan de slag met hout. Er worden vogelhuisjes gemaakt, er wordt aan een grote molen gewerkt, in de gang hangen sculpturen van hout. Heel precies wordt er gemeten, gezaagd, gefreesd, heel serieus, bedreven, geconcentreerd.

In de zaal ernaast wordt er onder begeleiding van een vriend van Ruud geschilderd in diverse stijlen. De schilderijen waren ook een tentoonstelling in het ziekenhuis van Venlo waard. Er kan ook met klei gewerkt worden. En als je dat allemaal niet wilt, ga je rustig puzzelen of een krantje lezen. En tussen de middag wordt er gezamenlijk soep gegeten die door het kookteam wordt gemaakt.

Ambassadeur
Zoals Ruud via mond tot mondreclame binnenkwam, zo heeft hij dus ook reclame gemaakt voor het AC binnen SGL in zijn netwerk en zelf vrijwilligers binnengehaald, zoals zijn broer en zijn badmintonmaatje. Er zijn in Baarlo een dertigtal vrijwilligers werkzaam.

Ruud is altijd op dinsdag in het AC. Niet alleen vrijwilligers heeft hij binnengehaald, maar via zijn dochter, grafisch ontwerper bij een gemeente, heeft hij ook verschillende opdrachten gekregen. De afdeling houtbewerking heeft bijvoorbeeld diverse onderscheidingstekens van die gemeente gemaakt, richtingsborden bij een gemeentelijke activiteit, e.d.

Geen bankzitter
Daarnaast is hij ook al sinds de geboortes van zijn kleinkinderen Quinn en Fenne oppas-opa in Tilburg, waar zijn zoon en schoondochter wonen. Verder heeft Ruud nog talloze hobby’s. Zo schildert en tekent hij veel, heeft jaren gebadmintond, heeft via zijn fotografiehobby en Instagram veel contacten over de hele wereld verworven, fietst veel, het liefst kunstroutes, maakt toneeldecors, heeft het bed voor zijn kleinzoon gemaakt, kortom eigenlijk zit hij zich nooit op de bank achter de geraniums te vervelend, zo begreep ik!

Herinneringen
In die 20 jaar bij het AC heeft hij veel meegemaakt. Het verdriet en de zorgen die iedereen die naar het AC komt, met zich meedraagt, raakt hem, maar hij heeft ook geleerd daarmee om te gaan. Hij kan het leed niet oplossen, wel middels dit werk wat verzachten. Een van de mooie herinneringen die hij meeneemt, is het maken van een poppenhuis voor een vrijwel blinde mevrouw. Zij vertelde hoe ze het wilde, hij maakte het, zij verzorgde het behang, samen de meubeltjes ontwerpen, maken of zoeken. Zo kon hij helpen een reeds lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Een minder leuke herinnering is dat een deelnemer zich ooit verwondde bij de houtbewerking en vanwege de veiligheidsvoorschriften daarna niet meer mee kon doen. Daarmee verviel een zinvolle dagbesteding voor de deelnemer.

Tot slot
Ruud is ook van mening dat hoe graag je er ook voor de ander wilt zijn, het vooral kan als je het zelf als vrijwilliger ook leuk hebt, als er waardering is, een prettige sfeer, als er geluisterd wordt. Je doet het uiteindelijk ook voor jezelf. Na een uitgebreide rondleiding door het gebouw waar ik heel wat prachtige kunstwerken zag en met volle aandacht werkende mensen, nam ik afscheid, Ruud dankend voor het gesprek.