×
"Ik hou van kleinschalig, minder druk, meer aandacht'

Het verhaal van Anouk Starmans (54)

Anouk Starmans

2019 - Met plek voor zes cliënten is WBC Broeksittard een kleinschalige woonlocatie van SGL. En juist dát spreekt Anouk Starmans aan. Anouk (54) vierde onlangs haar 12,5 jarig jubileum bij WBC Broeksittard, samen met begeleider Brigitte Feller. Beiden zijn vanaf de nieuwbouw 12,5 jaar geleden aanwezig en zijn nog lang niet van plan om te vertrekken.

Anouk woont al vele jaren bij SGL. Ze komt uit een groot gezin dat veel heeft meegemaakt. Anouk vertelt over het ontstaan van haar hersenletsel: “Ik weet het zelf niet meer maar heb het van horen zeggen. Als kind van zeven ontsnapte ik bij het uitstappen van een bus in België uit de greep van mijn moeder en rende de weg op. Ik werd – samen met mijn broertje Juul - aangereden door een auto. Juul had slechts lichte hersenschudding maar ik kwam er minder goed van af, alhoewel het een wonder was dat ik nog leefde. Ik heb zes weken in coma gelegen. Toen ik ontwaakte was ik halfzijdig licht verlamd en heb ik vele maanden moeten revalideren. Na de revalidatie heb ik nog lang thuis gewoond. Op een gegeven moment ben ik in Groesbeek naar het voortgezet speciaal onderwijs gegaan en ben ik daar in een woongroep gaan wonen. Vanaf toen heb ik op diverse plekken gewoond. Uiteindelijk ben ik zo’n 23 jaar geleden bij SGL terecht gekomen.”

Ik hou van kleinschalig

En dat bevalt Anouk heel goed. “Eerst woonde ik op een grotere locatie in Sittard. Maar liefst tien jaar, op drie dagen na. Toen kwam de nieuwbouw van WBC Broeksittard op mijn pad en dat zag ik wel zitten. Ik woon ook veel liever op een kleine locatie. Mijn appartement op de begane grond, maar ook de gezamenlijke woonkamer zijn heel erg fijn. Ik hou van kleinschalig, minder druk, meer aandacht. De andere kant is dat dingen nu meer opvallen waardoor ik vaak een begeleider achter me aan heb omdat er iets ‘moet’. Maar dat is natuurlijk ook heel goed.”

Ik hou van gezelligheid

“Ik hou van gezelligheid, zit veel in de gezamenlijke woonkamer. Mijn leven is best druk. Elke dag heb ik wel iets te doen, ik ga naar AC Sittard, naar de manege, sporten en fysio, noem maar op! Ik hou ook heel erg van computeren. Dat doe ik dan het liefst in de woonkamer op de cliëntcomputer. Maar ik hou ook van handwerken, puzzelen én van uitstapjes maken! Ik heb geen vader en moeder meer maar wel nog broers en zussen. In de weekenden ga ik bijna altijd met mijn zus Karin weg, naar familie, naar buiten of winkelen bijvoorbeeld. Ik heb best een druk leven ja!”

Ster van de avond

Afgelopen augustus bestond WBC Broeksittard 12,5 jaar. En dat werd gevierd! De bewoners organiseerden zelf een feest. Het was een hele leuke dag die werd gevierd met cliënten, mantelzorgers, familie, vrienden, vrijwilligers en medewerkers. De barbecue werd uitgehaald en onze regiomanager stond erachter. De bewoners waren razend enthousiast, het was eens wat anders en dat was top. Anouk en Brigitte werden nog extra in het zonnetje gezet omdat zij al van begin af aan bij WBC Broeksittard zijn. Anouk was overigens de ster van de avond. Tussen de optredens van de band door stond ze de hele avond achter de microfoon. De avond van haar leven!

Op de vraag wat Anouk het mooiste moment vond afgelopen jaren antwoordt ze zonder twijfel: “Mijn vijftigste verjaardag! Dat was een tuinfeest hier achterom. We hebben gegeten, gezongen en er was een striptease. En achteraf kreeg ik een fotoboek. Dat was zo mooi! Maar zingen en dansen met iedereen op het Oktoberfeest in Sittard vind ik ook heel leuk.”

Toekomstplannen

Anouk weet goed wat ze in de toekomst wil: “Ik wil heel graag met mijn zus Karin naar Afrika. Ik hou van reizen.” Anouk gaat vaak op vakantie met Karin en ook in de weekenden maakt ze heel veel uitstapjes met haar zus. Over deze reis hebben ze het al vaak samen gehad. “We moeten wachten tot Karins hondje Keetje dood is, want die kan niet alleen thuis blijven. Keetje gaat nu altijd mee op vakantie, in de auto. Maar ik wil niet dat ze dood gaat hoor!”

“Ik hou van kleinschalig, minder druk, meer aandacht”

Deel dit verhaal: